رزین پلی استر غیر اشباع

رزین‌های پلی‌استر غیراشباع ماکرومولکول‌هایی با وزن مولکولی ۱۰۰۰-۳۰۰۰ گرم بر مول هستند که از واکنش‌های تراکمی اسیدهای کربوکسیلیک غیراشباع یا انیدریدها و دی‌اُل ها با/بدون دی کربوکسیلیک اسیدها حاصل می‌شوند. برخی از دی کربوکسیلیک‌ها دارای باندهای دوگانه غیراشباع هستند که حضور آنها در زنجیر پلیمری منجر به تولید رزین ترموست پلی‌استر غیراشباع خواهد شد. وجود سایت‌های غیراشباع موجود، امکان اتصالات متقابل بعدی را فراهم می‌کنند. از سال ۱۹۳۰، کاربردهای گسترده رزین‌های پلی‌استر غیراشباع منجر به مصرف قابل‌ توجه آنها شده است. این دسته از رزین‌ها به‌ عنوان رزین‌های ترموست از اهمیت بالایی برخوردارند که ضمن ترکیب با پرکننده‌ها و تقویت‌کننده‌های مختلف و در حضور آغازگرهای رادیکالی برای تولید مواد ترموست با طیف وسیعی از خواص شیمیایی و مکانیکی بسته به انتخاب دی اسیدها، دی‌اُل ها، عوامل اتصال متقابل، آغازگرها و سایر افزودنی‌ها پخت می‌شوند. اغلب رزین‌های پلی‌استر، ویسکوز و کم‌رنگ بوده و شامل محلولی از یک‌ پلی استر در یک مونومر که معمولاً استایرن است، می‌باشند. رزین پلی‌استر غیراشباع از جمله پرمصرف‌ترین رزین‌ها خصوصاً در صنایع دریایی می‌باشد که به دو دسته رزین پلی‌استر اورتوفتالیک و رزین پلی‌استر ایزوفتالیک تقسیم می‌شود.