مونو اتیلن گلایکول​

گلایکول به دسته‌ای از الکل‌ها اطلاق می‌شود که در آنها دو گروه عاملی هیدروکسیل به کربن‌های مجاور متصل شده‌اند. نام علمی این ترکیبات دی اُل است. گلایکول‌ها معمولاً در محیط‌های خنک‌کننده و ضد یخ‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ زیرا نقطه انجماد آنها ۱۰ تا ۱۵ درجه کمتر از نقطه انجماد آب است. در اختلاط با آب بسته به نسبت آب و گلایکولی که مخلوط می‌شوند دمای انجماد می‌تواند تا ۵۵- درجه سانتیگراد نیز کاهش یابد. توجه به این نکته ضروری است که مخلوط آب/گلایکول می‌تواند بر روی فلزات اثر خورندگی داشته باشد، از این‌ رو باید در ترکیب ضد یخ‌ها از ترکیبات بازدارنده خوردگی و تثبیت‌کننده استفاده شود. گلایکول‌ها و مشتقات آنها مایعاتی قابل‌ احتراق هستند. از آنجایی‌ که دمای اشتعال آنها بالاتر از دمای محیط است، بخارات آنها می‌توانند تنها در غلظت‌های بالا و در مجاورت گرما و یا در حضور مواد منفجره مشتعل شوند. از این‌ رو خطر آتش‌سوزی توسط این مواد پایین‌تر از حد متوسط است. گلایکول‌ها به دلیل حلالیت کاملی که در آب دارند کاربردهای متعددی در صنایع دارند. بسیاری از این ترکیبات به‌عنوان حلال در رنگ‌ها، رزین‌ها، جوهرها، حشره‌کش‌ها و داروها کاربرد دارند. علاوه بر این، حضور گروه‌های هیدروکسیل فعال در مولکول، گلایکول‌ها را به واسطه‌های شیمیایی مهمی تبدیل کرده است.